Γειά σας! Είστε πάλι εδώ, στο blog που ανάγκασε τον Τσακ Νόρις να υποκληθεί, που έκανε τους νεκρούς να γελάσουν, τους κουφούς να δουν, τους τυφλους να ακούσουν και τις γυναίκες να σκεφτούν.
Η σημερινή ανάρτηση αποτελεί αφιέρωμα στην ημέρα που εξελισόταν πριν 190 χρόνια στην Ελλάδα και στα όσα την επακολούθησαν.
Αρχικά, ξέεεεερετε με ποιους πολεμήσαμε?
Όοοοχιιιι με τους Γερμανούς, αλλά με τους Τούρκους.
Ναι, με τους Τούρκους!
Επίιιισης ξέεεερετε τί είπε ο Μεταξάς στους Τούρκους?
Δεν είπε τίποτα γιατί τότε δεν είχε καν γεννηθεί. Το περίφημο "ΟΧΙ" το είπε στους Ιταλούς και όοοοχι στους Τούρκους ούτε τους Γερμανούς όπως νομίζουν πολλοί.
ΟΚ μέχρι εδώ?
Όποιος δεν ήξερε τα παραπάνω και είναι άνω των δέκα ετών να σταματήσει την ανάγνωση της ανάρτησης γιατί άμα συνεχίσει θα καούν τα εγγεφαλικά του κύτταρα. Διότι, άμα λάβουμε υπόψιν ότι αυτά τα ακούς παντού και στα λένε από τα 5 -και πιο νωρίς μη σας πω- και εσείς είστε τουλάχιστον 11 και δεν τα έχετε μάθει τότε υπάρχει κάποιο προβλημα. Εγώ ας πούμε τα ήξερα πριν γεννηθώ!
Πλέον δεν κάνω άλλα σχόλια και σας αφήνω να δείτε αυτή την ιστολογιακή γιορτή που σας ετοιμάζω. Παρακαλώ όμως να μην χειροκροτήσετε πριν το πέρας της παραστάσεως γιατί δε θα ακούγονται τα λόγια και θα πρέπει να ανεβάσουμε τον ήχο στα μικρόφωνα και θα μας έρθει ακριβότερα η γιορτή. Μουχαχά, πάλι σας δουλέυω.
Η επέτειος της 25ης Μαρτίου είναι μέρα ιστορικής μνήμης και τιμής στους αγώνες του Ελληνικού λαού για τις αξίες και τα ιδανικά της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, της αυτοδιάθεσης των λαών και της εθνικής ενότητας.
Η Επανάσταση του 1821 στάθηκε το πιο σημαντικό γεγονός της εποχής του σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, γιατί απέδειξε ότι η αγωνιστικότητα, η συλλογικότητα, τα ιδανικά και οι αξίες μπορούν ν' αλλάξουν την ιστορική εξέλιξη ενός λαού, ενός έθνους.
Σήμερα νιώθουμε όλοι οι Έλληνες υπερήφανοι για την κορυφαία αυτή ιστορική στιγμή. Σήμερα η εθνική αυτογνωσία, και ο αυτοπροσδιορισμός μας κρίνονται απαραίτητα για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και να χαράξουμε το μέλλον. Η ιστορική αναδρομή στην Επανάσταση του 1821, που σφράγισε την ύπαρξη και την επιβίωση του έθνους μας, μάς κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο λαός μας πέτυχε το ακατόρθωτο, ξεπερνώντας ελαττώματα, ελλείψεις, αδυναμίες. Ανταποκρίθηκε στις πραγματικές αξίες, τις αξίες αυτές που διακρίνουν τους ανθρώπους και τους λαούς και τους κάνουν να μεγαλουργούν.
Σήμερα, που η χώρα μας βρίσκεται σε ένα δύσκολο δρόμο, ας θυμηθούμε τα λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη: «Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, .... αλλά ως μία βροχή, ...όλοι, ....., μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση».
Άννα Διαμαντοπούλου
 |
| Εσύ που έκατσες να φτιάξεις αυτήν τη φωτογραφία είσαι αρχιδοξεσκισμένος, κουραδοκαταπέλτης και βρωμομουνοκουμπαράς και μη σπαταλάς πολύ φαιά ουσία γιατί δεν έχεις και άφθονη! |
Ποίηματα:
Εέυθερία ή θάνατος
στους Έλληνες φωνάζει
και στις αδούλωτες ψυχές,
χαρά κι ελπίδα στάζει.
Βροντούν τα όπλα τα σπαθιά,
γυαλίζουν τον αέρα.
Εικοσιπέντε του Μαρτίου,
ευλογημέντη μέρα!
Αθάνατοι, λαμπροί εσείς
ήρωες της πατρίδας,
στον κόσμο στείλατε παντού
μηνύματα ελπίδας.
Πως ναι! Αξίζει οι λαοί
μόνοι να πολεμάνε και σαν τα βάζουν με πολλούς
μπορούν να τους νικάνε.
Φτάνει να έχουν την καρδιά,
το θάρρος, την ανδρεία,
την τόλμη, την αγάπη σας
για την ελευθερία.
Για τη γλυκιά πατρίδα μου
τα πάντα θυσιάζω.
Για νά' ναι αυτή ελεύθερη
εχθρούς δε λογαριάζω.
Αρπάζω το τουφέκι μου
κι όλα τα παρατάω,
κι εκεί στην πρώτη τη γραμμή
τρέχω και πολεμάω.
Ένα περιστατικό από τη ζωή του μεγάλου Νικηταρά:
Όταν αποφυλακίστηκε ο Νικηταράς το 1841, ήταν τόσο φτωχός που κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά.
Όταν αυτό έφτασε στα αυτιά του πρέσβη Μεγάλης Δύναμης, αυτός απεστάλη από την κυβέρνηση του στο σημείο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.
- Τι κάνετε στρατηγέ μου; ρώτησε ο ξένος.
- Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα, απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.
- Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο; επέμενε ο ξένος.
- Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο κόσμος, απάντησε περήφανα ο Νικηταράς.
Ο ξένος κατάλαβε, και διακριτικά, φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.
Ο σχεδόν τυφλός Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο: "Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις"
Χρόνια πολλά σας!
Χαίραιται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου