ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ ή DOGTOOTH ή ΝΤΟΓΚΤΟΥΘ

ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ!!!



"Αυτό το μεγαλοφυές και παράξενο φιλμ σε καθηλώνει από τις πρώτες σκηνές..."
Guardian

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος


Σενάριο: Γιώργος Λάνθιμος, Ευθύμης Φιλίππου


Με τους: Χρήστο Στεργίογλου, Μισέλ Βάλει, Αγγελική Παπούλια, Χρήστο Πασσαλής Μαίρη Τσώνη


Είδος: Σινεφίλ


Διάρκεια: 94'


Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 22/10/2010

Τρέιλερ: http://www.youtube.com/watch?v=QFtDzK64-pk




Υπόθεση:
Ο πατέρας, η μητέρα και τα τρία παιδιά τους ζουν σε μια μονοκατοικία έξω από την πόλη. Γύρω από το σπίτι υπάρχει ένας ψηλός φράχτης. Τα παιδιά δεν έχουν φύγει ποτέ από το σπίτι. Διαπεδαγωγούνται, ψυχαγωγούνται, ΄βαριούνται και αθλούνται έτσι όπως οι γονείς τους θέλουν και θεωρούν σωστό χωρίς να έχουν κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Τα παιδιά επίσης θεωρούν ότι τα αεροπλάνα είναι παιχνίδια, ότι η γάτα είναι φονικό ζώο και άλλα τέτοια.




Η δική μου (πρώτη και καλύτερη και χειρότερη μαζί αλλά ελπίζω και όχι τελευταία) κριτική:

Στα θετικά:

• Το πολύ πρωτότυπο σενάριο που βλέποντας το τρέιλερ σου ερχόταν η περιέργεια να δεις όλη την ταινία. Γενικά, τέτοια σενάρια που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και υπάρχουν πιθανότητες να συμβαίνουν κιόλας μου αρέσουν πολύ.
• Οι ηθοποιοί οι οποίοι είχαν μπει στους ρόλους τους πλήρως και -αν και ήταν και γαμώ τα παλούκια- κατάφεραν να περάσουν στο θεατή την προσωπικότητα και τις σκέψεις των ανώμαλων παλουκο-ρόλων τους.
• Η πρωτοτυπία και η περιέργεια που είχε όλη η ταινία που και στο τέλος σε άφηνε με ερωτήματα: "Γιατί ήταν τόσο παράξενη η Χριστίνα?", "Τί απέγινε η κόρη που το έσκασε?", "Γιατί τα παιδιά ήξεραν τόσα πολλά? (π.χ. η μία κόρη ήξερε τα πάντα για ιατρική, ο γιος ήξερε γυμναστική και έδειχνε ασκήσεις στα κορίτσια)".
• Τα νοήματα που κρυβόνταν πίσω από τις εικόνες τα οποία αν καταλάβαινες πορωνόσουν και νόμιζες ότι έλυσες το γόρδιο δεσμό (όχι τον έκοψες, τον έλυσες).

Στα αρνητικά:

• Η μονοτονία της ταινίας (έλλειψη μουσικής, λίγα διαφορετικά μέρη που γίνονταν πλάνα) που όμως σε έβαζε σε ένα περίεργο κλίμα και την έκανε ξεχωριστή.
• Η πολύ μεγάλη ανωμαλία και περιέργεια που εμένα προσωπικά μου άρεσαν αλλά έκαναν τους άξεστους, ανόητους, κουτούς (μην πω και τίποτ΄ άλλο και χαρακτηριστεί το blog ακατάλληλο για ανηλίκους) να λένε ότι ο Κυνόδοντας ήταν μία ανοησία, μία κουταμάρα (μην πω και τίποτ΄ άλλο και χαρακτηριστεί το blog ακατάλληλο για ανηλίκους).

Στα... παράξενα:

• Τα περίεργα πλάνα που η κάμερα διατηρούταν ή διατηρούνταν ή διατηρείτο ακίνητη καθόλη τη διάρκεια της σκηνής παρόλο που για λίγο οι ηθοποιοί έβγαιναν εκτός πλάνου.
• Τα νοήματα πίσω από τις εικόνες που είχαν μία διαφορετική ερμηνεία για τον καθένα, παρότι ο σκηνοθέτης μάλλον είχε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του.
• Γενικά το σύνολο της ταινίας.

Συνοπτικά: Μία πολύ ωραία ταινία που εκφράζει -κατά πάσα πιθανότητα- τα προβλήματα της σύγχρονης παγκόσμιας κοινωνίας μέσα από την περίφημη 7η τέχνη αλλά είναι και πολύ ωραία να τη βλέπεις γιατί είναι απόλυτα περίεργη και παράξενη και... ααααα! δεν ξέρω μπερδεύτηκα τώρα!!! Προσπαθώ να τη θυμηθώ και ξεχνιέμαι βυθισμένος στις σκέψεις προσπαθώντας να καταλάβω το λόγο για τον οποίο γίνονταν κάποια πράγματα. Αυτά.


Συνοπτοκότατα: ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ!!!




Για περισσότερες πληροφορίες και ανάλυση των νοημάτων μπείτε εδώ:
http://arkoudos.com/blog/?p=2078


Χέραιτε!